پيام پدر ژپتو به پينوكيو :

چوبي بمان /ادم ها سنگي اند/ دنيايشان زيبا نيست.

 در بودنت به نبونت و در نبونت به بودنت مي انديشم 

اي بود و نبود من .

 يه قطره انداختم توي دريا /تا زماني كه پيدايش كني: 

                          دوستت دارم

 ديدن خنده ي انهايي كه رنج مي كشند از گريه هايشان دردناك تر است.

 كاش در دنيا سه چبز وجود نداشت:

دروغ

غرور

عشق

انسان با غرور ميتازد /با دروغ ميبازد/با عشق ميميرد.

 شب بود

شمع بود 

غم بود 

ومن

شب رفتو /شمع سوختو/من ماندم وغم.

 عاشق تر از همه ما موش كوري است كه زيبايي جفتش را  چشم بسته باور دارد.

هرگز از رودي كه خشك شده است

به خاطر گذشته اش سپاسگذاري نميكنند... 

 سكوتي بود بر قلبم كه با ان ميزنم فرياد 

اگر از شهر  غم رفتي مرا هرگز مبر از ياد.

 چه كردي با دل من نازنينم 

كه هر شام و سحر اندوهگينم

مرا دعوت بكن در باغ چشمت 

كه از باغ دلت چند گل بچينم .